Piercing (z ang., wym. pirsing; inaczej kolczykowanie, przekłuwanie) - jedna z popularnych form ozdabiania ciała. Polega na wykonywaniu przekłuć w specyficznych miejscach ciała (np. nosa) i wprowadzeniu w takie miejsca kolczyków wykonanych zwykła (w odróżnienie od kolczyków tradycyjnych zakładanych do uszu) z tytanu lub stali chirurgicznej, do permanentnego noszenia.
Przekłuwanie ciała trwa z reguły około dwóch minut (przy czym samo przekłucie skóry - kilka sekund). Do wykonania zabiegu używa się specjalnych szczypiec do podtrzymania fałd skórnych (z reguły wcześniej wysterylizowanych w autoklawie), oraz igły wenflonowej bądź specjalnej igły iniekcyjnej. Kiedy piercer ustali z klientem, które dokładnie miejsce ma zostać przekłute, łapie je szczypcami, następnie przebija je igłą, w którą (lub w jej plastikową obwódkę w przypadku wenflonu) po przebiciu wkłada bezpośrednio kolczyk (zmniejsza podrażnienie ciała). Czasem zamiast igły i szczypiec używa się specjalnego pistoletu do piercingu, jednak metoda ta może być stosowana jedynie do przekłuwania miękkich części uszu (płatków ucha), gdyż w innych miejscach ciała mozę wyrządzić poważne uszkodzenia i niesie za sobą duże ryzyko wystąpienia komplikacji. Tzw. pistolety nie są przystosowane do żadnej innej części ciała niż płatek ucha, gdyż zamiast przekłuwać tkankę, tak jak robi to igła – rozszarpuje ją, co utrudnia gojenie, a w przypadku miejsca innego niż płatek ucha – zmniejsza możliwość dokładnego wymierzenia, włożenia kolczyka odpowiedniego rozmiaru i przebicia skóry pod odpowiednim kątem. Ponadto metoda ta uniemożliwia zachowanie sterylności, ponieważ nie da się wysterylizować pistoletu w autoklawie. Do najczęściej przekłuwanych części ciała należ: uszy, nos, wargi, łuki brwiowe, pępek.
Czas gojenia jest zależny od miejsca przekłucia oraz indywidualnych cech organizmu. W pierwszej fazie golenia normalne jest odczuwanie dyskomfortu, lekkiego bólu, swędzenia i pieczenia. Często też wydziela się płyn zawierający limfę, który zasychając tworzy suce skorupki na biżuterii. Powinien on być dokładnie zmywany przy pomocy soli fizjologicznej. Przez pewien czas po przekłuciu nie powinno się spożywać większych ilości alkoholu ani kofeiny, niepolecane jest też zażywanie leków rozrzedzających krew, jak aspiryna, w przypadku przekłucia języka zalecane jest ograniczenia palenia papierosów (nie dotyczy to osób silnie uzależnionych od papierosów - ograniczenie palenia dodatkowo obciąża organizm.).
Średni czas gojenia najczęściej przekłuwanych części ciała: ucho 6 do 8 tygodni, łuk brwiowy 6 do 10 tygodni, nos 4 do 8 tygodni, warga (labret) 6 do 8 tygodni, język 2 do 4 tygodni, sutki 2 do 3 miesięcy, pępek do 6 miesięcy, surface do 6 miesięcy.
Świeża rana powinna być skrupulatnie czyszczona za pomocą gazy nasączonej solą fizjologiczną. Ograniczy to ryzyko wystąpienia infekcji oraz innych powikłań. Wielu piercerów poleca również przemywanie miejsc przekłucia delikatnym mydłem antybakteryjnym (np. w czasie kąpieli; jednocześnie należy pamiętać, by nie narażać uszkodzonego naskórka na rozmoknięcie). Przemywanie wodą utlenioną bądź spirytusem może powodować poważne podrażnienia! Osoby z wadą krwi, gorszą krzepliwością czy hemofilią decyzję zrobienia sobie kolczyka powinny skonsultować z lekarzem.